Susan & Saskia

Susan:

“Toen Mats geboren werd, was ik head of HR bij een private bank. We zaten aan de vooravond van een overnametraject dus het was behoorlijk hectisch. Daarnaast was Mats onvoorzien een behoorlijk grote baby van 11 pond en 60 cm. De bevalling en het ziekenhuistraject daarna waren heel heftig. Hij raakte ondervoed en moest in de couveuse. Eenmaal thuis bleek Mats een zeer alerte baby, hij sliep slecht, wilde geen speen en constant vastgehouden worden. Al met al waren de paar dagen verlof die ik had veel te weinig. Ik was gesloopt en liep als een zombie rond op mijn werk. Als ik destijds recht zou hebben gehad op 5 weken partnerverlof had dat ons heel veel rust kunnen geven. Ik heb de komst van Mats ervaren alsof ik een nieuwe wereld betrad. Je bevindt je ineens in een compleet nieuw leven met de zorg van een kindje erbij, je krijgt een totaal ander levensritme. Je moet allemaal nieuwe dingen leren en het kost tijd om daaraan te wennen.

Het was in mijn positie en functie misschien niet makkelijk geweest om direct vijf volle weken verlof op te nemen. Maar aan de andere kant, als je er van rechtswege aanspraak op kunt maken, maakt dat de keuze wel makkelijker. Inmiddels ben ik weg bij de bank, heb ik mijn eigen adviesbedrijf en richt ik me met name op vitaliteit en duurzame inzetbaarheid. Door voor mezelf te beginnen is de combinatie werk en zorg voor mij een stuk makkelijker geworden. Ik adviseer bedrijven dus ook om hun werknemers in het spitsuur van hun leven te ondersteunen. Juist stress leidt tot uitval en uitval kost geld. Het aanvullende partnerverlof zouden bedrijven in mijn ogen kunnen zien als een waardevolle investering voor meer rust en dus minder stress voor de werknemer met een grotere loyaliteit als rendement.”